قسمت اول- ویلهلم اشتاینیتز
اشتاینیتز قوی ترین بازیکن نسل جدید شطرنج بود که آغاز عصر کلاسیک شطرنج را مشخص می کند (با یک استثنا: پل مورفی بدون شک در طول دوران کوتاه شطرنجش قوی ترین بود؛ اما مورفی برای چنان مدت کوتاهی بازی کرد که معمولا با آغاز عصر کلاسیک مرتبط دانسته نمی شود). اشتاینیتز در پراگ چکسلواکی بزرگ شد اما در جوانی به وین اتریش نقل مکان کرد. رویای اولیه وی، رومه نگاری بود اما وقتی مسابقات قهرمانی وین را در 62-1861 برد، بیشتر انرژی اش را صرف شطرنج کرد. وی در تورنمنت بین المللی لندن در 1862 بازی کرده و به مقام ششم رسید. این موفقیت وی را برای پیگیری شطرنج حرفه ای متقاعد کرده و وی در لندن ساکن شد. در طول 10 سال بعدی نتایج وی بهتر شدند و تا 1872 وی به عنوان قوی ترین شطرنجباز شناخته شد.
با اینحال، همچنان هیچ عنوان قهرمانی جهانی وجود نداشت. آنچه برای کسب این عنوان موردنیاز بود یک مبارزه رسمی با کسی بود که عموما بعنوان بهترین شطرنجباز جهان شناخته می شد.
چنین مبارزه ای در 1883 از طرف یوهان زوکرتورت متولد لهستان (1888-1842) و کسی که اخیرا تورنمنت بین المللی لندن را در همان سال برده بود، تحقق یافت. مسابقه ای بین دو بازیکن ترتیب یافت، جاییکه اولین بازیکنی که به 10 پیروزی می رسید برنده می شد. هر دو شطرنجباز توافق کردند که برنده می تواند خود را قهرمان جهان بنامد و جامعه شطرنج هم این ادعا را به رسمیت شناخت.
اشتاینیتز در 1883 به ایالات متحده نقل مکان کرد (و نهایتا شهروند آمریکا شد)، بنابراین مسابقه در نیویورک، سنت لوییس، و نئو اورلئان برگزار شد. این مسابقه در 1886 انجام گرفته و اشتاینیتز آن را با نتیجه 10 برد، 5 تساوی و 5 باخت به پیروزی رسید و اولین قهرمان رسمی شطرنج جهان شد.
درباره این سایت